Incorrect sentences
that this rule can detect: |
- Nigdy tego zrobiłam.
- Ale ja go do tego zmusić nic mogę.
- — Ale moja praca niemniej będzie potrzebną, bo Mefres i Herhor nic zgodzą się na wydanie skarbu.
- Oboje jesteście piękni, a więc i mój postępek jest piękny, a będąc pięknym nic może być złym.
- Nauczyciel zaczął szukać tej *familii* w spisie abecadłowym pod literą Z — i nic znalazł.
- W stronie Méséglise pierwszy raz zauważyłem okrągły cień, który jabłonie kładą na wysłonecznionej ziemi, a także owe jedwabie z nieuchwytnego złota, które zachód tka skośnie pod liśćmi, które w moich oczach ojciec przerywał laską, nic mogąc zmienić ich kierunku.
|
Correct sentences
for comparison: |
- Nigdy tego nie zrobiłam.
- Nic dziwnego, że chrapał.
- Lubię czytać poezję, lubię ją po trosze uprawiać, ale nic więcej, i ojciec mój, panie, mówiąc to, żartował sobie ze mnie.
- - Nic... wszystko będzie dobrze.
- No, ale nic, dam radę i wszystko będzie dobrze.
- Trzeba, jak gdyby nigdy nic, robić, co się postanowiło.
- - Nic, nic - rzekł.
- - Nic, nic - uśmiechnął się Bogumił.
- — Nic to; im lepiej wypocznie, tym ci raźniejszy będzie, jak wstanie.
- — Nic, nic, ukłułam się — odparła.
- — Nic a nic! — odparł śmiało.
- KUBUŚ: Nic; garnek wydaje się cały.
- — I nic, żadnej wiadomości? — spytał rządca.
- Ale i to jeszcze nic: gdyż baron przed dziesięcioma dniami strzelał się ze Starskim i dostał kulą po wierzchu żeber…
- Ileż to razy mówiono o mnie i prawie do mnie, że karmię się z fartucha żony, że wszystko zawdzięczam pracy Minclów, a nic, ale to nic — własnej energii, choć przecie ja podźwignąłem ten kramik, zdwoiłem jego dochody…
- — Nic, nic… uspokój się…
- — To, co już panu pisałem, nic więcej — odparł krótko.
- Nic zatem dziwnego, że mnie ten los spotka.
- Ale mnie nic po matematyku; wziąłby mnie za twierdzenie.
- — Tobie nic do tego! — wrzasnął Ślimak.
- — Nic, mnie się tylko zdaje, że pan prezes trochę źle wygląda dzisiaj.
- — Ależ to jedno nic — rzekł Poiret.
- — Nigdy, nigdy! — powtarzała zaciśniętymi ustami.
- Udaje, że niby nic, ale jest wyraźnie wytrącony z równowagi tą historią.
- — W słowach „nigdy” i „zawsze” jest dużo patosu, a rzadko tylko bywa w nich prawda.
- — I nic ponadto? — zapytał Mataret.
- Jeszcze nic, a jednak w twarzy Długosza odmalowało się zdumienie.
- — Ano nic, proszę pana.
- — Zdaje się, że nikt… — zacząłem.
- Nic i nigdy!… — dodał dramatycznym głosem — bo zawsze znajdzie się jakaś baba…
- Ażeby mógł nic więcej tylko szczerze rozmówić się z nią, należało…
- Krótko mówiąc: ja, nikt inny, tylko ja rozdrażniłem tę jędzę Krzeszowską.
- Jeden przewieziesz, ale dwóch nigdy w życiu.
- Nigdy w życiu - zaprzeczył z oburzeniem nieznajomy.
- Widzi pani: oto jest opanowanie bestialskich wprost pożądań: nic dla siebie; wszystko oddaję społeczeństwu.
- To nie ulegało wątpliwości, że nikt inny tylko ja miałem być jego ofiarą.
- Nikt, bo myślą, żeśmy już wszystko stracili…
- No nic, zobaczymy!
- Nic dodać nic ująć – właśnie teraz, pod koniec semestru interesanci tacy, jak ten na obrazku, stanowią spora część osób wyczekujących na swoją kolejkę pod dziekanatem.
- Nic z tych rzeczy - po prostu dziura w systemie jest o wiele starsza, niż myślicie.
- Zupa nic to dla mnie taki smak z dzieciństwa, a dokładniej mówiąc z czasów przedszkola.
- Ładnych rowerów było tyle co nic.
- I przysiągłem sobie jedno – nigdy więcej prywatnej komórki do celów służbowych.
- Chodziło o lustrowanie pracowników sektora publicznego, nigdy prywatnego.
- Patent już mają.
|
